– czyli dlaczego po Paryżu poruszałam się tylko pieszo

Zmienia się myślenie o metropoliach. Wśród wielu idei, definicji i wzorców dobrze radzi sobie pomysł na miasto, w którym przestrzeń publiczna stanowi solidną podporę jego mobilności. W tym prostym pomyśle przestrzeń publiczną tworzą ludzie – ich nastroje, relacje pomiędzy nimi, a także sposób w jaki się poruszają. Tajemnica sukcesu niektórych miast nie tkwi bowiem w szybkości przemieszczania się – zwłaszcza w aglomeracjach europejskich, ze względu na specyfikę ich zabudowy oraz charakter społeczeństwa. Wygrywa nie tylko dostępność środków komunikacji, ale przede wszystkim różnorodność codziennych podróży.

Chodzenie czy w ogóle mobilność, nie jest już tylko i wyłącznie sposobem, w jaki możemy się dostać z punktu A do punktu B. Miasto nowoczesne ma bowiem proponować połączenie wielu rodzajów transportu. Wielofunkcyjność, wieloosiowość i wielopunktowość codziennej podróży ma być tu bodźcem do rozwoju na innych polach: rozrywki, kultury, konsumpcji i wypoczynku. W tę stronę konsekwentnie zmierzają miasta francuskie.

Projekt realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG