W szczególności wskazuję, że:

– jak stwierdzili eksperci Polskiej Akademii Nauk, wprowadzenie ustawy w życie zwiększy poziom korupcji, spekulacji gruntami i anarchii przestrzennej w Polsce,

– zgodnie z projektem wszystkie tereny rolne i leśne w granicach miast mogą stać się potencjalnie terenami przeznaczonymi pod inwestycje deweloperskie, co stanowi oczywiste zagrożenie dla cennych przyrodniczo obszarów zlokalizowanych na terenie miast,

– procedura rezygnacji z obowiązujących ustaleń planistycznych jest nietransparentna i nie daje szansy na udział czynnika społecznego. Ponadto ww. decyzja podejmowana przez organy samorządu terytorialnego jest całkowicie uznaniowa,

– projekt zwiększa ryzyko koncentracji zabudowy na terenach do tego nieprzystosowanych, a minimalne wymogi dotyczące dostępu do infrastruktury są niewystarczające (np. 3 km do szkoły, 1 km od przystanku) nie zapewniają jej realnej dostępności,

– brak jest obowiązku, by infrastruktura powstała przed zakończeniem inwestycji mieszkaniowej – wystarczające jest, by była ona w danym miejscu „planowana”. Takie rozwiązanie zwiększa ryzyko, że w praktyce nawet bardzo niskie standardy dostępności infrastruktury nie będą przestrzegane,

– projekt w ogóle nie określa, jaka jest relacja między decyzją o inwestycji mieszkaniowej wydaną na podstawie ustawy a studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego,

– projekt wbrew deklarowanym założeniom nie zawiera rozwiązań ukierunkowanych na wspieranie publicznych form mieszkalnictwa, w istocie stanowiąc pomoc w dalszym rozwoju firm deweloperskich,

Przyjęcie projektu w aktualnym kształcie doprowadziłoby do z dużym prawdopodobieństwem do spekulacji gruntami oraz dodatkowo zmniejszyłoby przejrzystość całego procesu inwestycyjnego, w związku z czym wnoszę o zaprzestanie dalszych prac legislacyjnych.

Z poważaniem,”